Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Συγχώνευσεις σχολείων – Τι ξεχνούν τα υπουργεία Οικονομικών και Παιδείας.

Πριν λίγες μέρες το Υπουργείο ζήτησε καταστάσεις που θα αναγράφουν την χωρητικότητα των σχολικών αιθουσών (διαστάσεις) και φυσικά το κάνει για να δει πόσους μαθητές μπορεί να χωράει μια αίθουσα. 1,5 τ,μ περίπου για κάθε μαθητή μας λένε. Άρα σε αίθουσες σαν τη δική μου που είναι περίπου 40 τμ χωράνε ακόμα (κατά τη δική τους άποψη) άλλοι 10 περίπου μαθητές.
Σαν ΔΑΣΚΑΛΑ όμως, που ακόμα πονάει την εκπαίδευση και μάχεται για το μέλλον των μαθητών της ανοίγοντάς τους παράθυρο στην ελπίδα μέσα στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης που βιώνουν αυτά και οι.....
οικογένειές τους έχω υποχρέωση να επισημάνω στο Υπουργείο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ που συγχωνεύει ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΆΘΕΣΗ ΤΟΥ Υπουργείου Παιδείας (ας μη ξεχνάμε ότι στόχος του είναι «Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ») κάποιες βασικές αρχές του ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
ΞΕΧΝΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ την ΟΜΑΔΟΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ που σημαίνει: τα παιδιά όχι καθισμένα ανά θρανίο σε δυάδες αλλά πλέον σε ομάδες των 4 ή 5 και που πρέπει τις τοποθετήσεις έτσι ώστε όλοι οι μαθητές να έχουν πρόσβαση οπτική στον πίνακα (και αν έχεις την τύχη να έχεις διαδραστικούς πίνακες να έχουν και εκεί οπτική πρόσβαση).
ΞΕΧΝΑΝΕ τους χώρους εργασίας που πολλές φορές είναι ακόμα και το πάτωμα (πχ για να ζωγραφίσουμε σε χαρτί του μέτρου ή να κάνουμε μεγάλα κολλάζ για ημερήσιες διαθεματικές δραστηριότητες και όχι μόνο).
ΞΕΧΝΑΝΕ τις βιβλιοθήκες και τους χώρους που έχουμε -αν είμαστε τυχεροί- για να αφήνουμε τα βιβλία μας στο σχολείο κάτι που μας έλεγαν και τόνιζαν από την αρχή οι σχολικοί μας σύμβουλοι όταν ήρθαν τα νέα βιβλία στο σχολείο.
ΞΕΧΝΑΝΕ τη χρήση νέων τεχνολογιών που σημαίνει ότι οι μονάδες υπολογιστών μαζί με τις έδρες πιάνουν χώρο.
ΞΕΧΝΑΝΕ ότι μας ζητούν να διαμορφώνουμε χώρους για την ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ.
ΞΕΧΝΑΝΕ ότι ο δάσκαλος πια κινείται στην τάξη και θέλει χώρο για να βρίσκεται συνεχώς δίπλα από τα παιδιά και ανάμεσα στα παιδιά.
ΞΕΧΝΑΝΕ την απόσταση του πρώτου μαθητή από τον πίνακα που πρέπει να είναι 2 μέτρα που σημαίνει περίπου 8 τμ το λιγότερο κενά.
ΞΕΧΝΑΝΕ ότι ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ βάση της ατομικής εξέλιξης του μαθητή (εξατομικευμένη διδασκαλία στην τάξη) και άρα δίνουμε προσοχή στο κάθε παιδί, ότι πια θέλουμε χρόνο επεξεργασίας των PROJECT που κάνουν οι ομάδες των παιδιών.
ΞΕΧΝΑΝΕ ότι ζητάνε προώθηση της κριτικής σκέψης, εκτός αν νομίζετε ότι αναπτύσσεται με το να ακούν τα παιδιά μόνο χωρίς να συμμετέχουν σε δραστηριότητες.
ΞΕΧΝΑΝΕ ότι προωθούν την αξιολόγηση βάση Portfolio που απαιτεί χρόνο από το χρόνο δασκάλων, καθηγητών και μαθητών ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΕΡΝΆΝΕ βέβαια ότι ο δάσκαλος χρειάζεται χρόνο για να ελέγξει τετράδια, εργασίες, τη γνώση που απέκτησαν οι μαθητές και να παρουσιάσει τη νέα ύλη με τρόπους που ξεφεύγουν από τη δασκαλοκεντρική μέθοδο.
ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ που επιβάλλουν περικοπές σε όλα τα υπουργεία έχουν ξεχάσει τους παράγοντες «παιδί» και «εκπαίδευση» και συγχωνεύουν τάξεις, στοιβάζουν παιδιά στο όνομα της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και ΑΠΌ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ στο παρελθόν ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ.
Πιστεύουν μάλλον, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς, ότι ο σημερινός δάσκαλος-καθηγητής ακολουθεί εκείνες τις μεθόδους. Τότε που έκανε μόνος του το μάθημα και οι μαθητές απλά άκουγαν, τότε που σε σήκωνε ο δάσκαλος στον πίνακα -ανα τρεις παρακαλώ- και η βίτσα από οξυά σαν απειλή στα χέρια του δασκάλου για να προκαλέσει φόβο και δέος, τότε που η παπαγαλία πήγαινε σύννεφο, τότε που ο δάσκαλος ασχολιόταν με τους «καλούς» μαθητές και άφηνε τους άλλους στη μοίρα τους, τότε που στοιβάζονταν 30 (και 40 παιδιά πολλές φορές), σε μια αίθουσα παρακολουθώντας το δάσκαλο και τον πίνακα, σαν στρατιωτάκια ακούνητα και αμίλητα με δεμένα τα χέρια στο θρανίο, τότε που κανένας μαθητής δεν είχε το δικαίωμα να πει την άποψή του, να προκαλέσει συζήτηση, να εκφράσει μια άποψη αντίθετη και αν το τολμούσε η βίτσα έπαιρνε τη θέση του τιμωρού και το αυτί σου κοβόταν από το τράβηγμά του ή ένιωθες να ξεριζώνονται τρίχες καθώς τράβαγε ο δάσκαλος τις φαβορίτες σου στο όνομα της απείθειας και της πειθαρχίας…
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΙ ΚΎΡΙΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ 1960-1980. ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ «ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ » ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ; ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΠΣ ΤΑ ΔΕΠΠΣ, ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΔΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ Ή ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ»ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ», και μετά να περάσουν και από ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ…
Β.Μ. Μια ΔΑΣΚΑΛΑ μέσα από χιλιάδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου